Druk 3D został wynaleziony około 25 lat temu, ale tak naprawdę zaczął się rozwijać dopiero w ostatniej dekadzie.
Duża część technologii jest wciąż stosunkowo nowa, mimo to zakres zastosowań druku 3D jest dość wszechstronny, a ograniczeniem jest jedynie nasza wyobraźnia, dokładność modelu, z którego drukujesz, precyzja drukarki i użyte do drukowania materiały.
Jak powstaje druk 3D na zamówienie
Jeśli zajmujesz się opracowywaniem nowych produktów i chcesz pokazać je klientom lub partnerom biznesowym, nic nie przebije prototypu w wersji trójwymiarowej. Jest to model przedmiotu czy części, których możesz dotknąć, przytrzymać w dłoniach, obejrzeć z każdej strony. Niestety, ręczne wykonanie modeli trwa bardzo długo, dodatkowo jest kosztowne. Tu właśnie znalazły zastosowanie drukarki 3D, które działają trochę jak drukarki atramentowe i tworzą modele 3D warstwa po warstwie, znacznie szybciej i taniej, niż produkcja ręczna czy za pomocą innych maszyn.
Zanim pojawiło się projektowanie wspomagane komputerowo (CAD) i lasery, modele i prototypy były mozolnie rzeźbione w drewnie lub sklejane z małych kawałków kartonu lub plastiku. Wykonanie ich mogło zająć wiele dni, a nawet tygodni i zazwyczaj było drogie. Wprowadzenie zmian lub przeróbek było trudne i czasochłonne, zwłaszcza jeśli korzystano z usług zewnętrznej firmy modelarskiej, a to mogło zniechęcić projektantów do wprowadzania ulepszeń lub zgłaszania uwag w ostatniej chwili. Wraz z nadejściem lepszej technologii w latach 80-tych pojawiła się idea zwana szybkim prototypowaniem (RP) jako rozwiązanie tego problemu. Oznaczało to opracowywanie modeli i prototypów przy użyciu bardziej zautomatyzowanych metod, zwykle w ciągu godzin lub dni, a nie tygodni.
W ten sposób możliwy jest szybki druk 3d na zamówienie, może to być dowolny obiekt, część do maszyny, figurka, dekoracja i wiele innych produktów. Druk 3D jest logicznym rozwinięciem tej idei, w której projektanci produktów tworzą własne szybkie prototypy w ciągu kilku godzin przy użyciu zaawansowanych maszyn podobnych do drukarek atramentowych. Jednak zamiast używać atramentu, który nigdy nie zgromadziłby zbyt dużej objętości, drukarka osadza warstwy stopionego plastiku lub proszku i łączy je ze sobą i z istniejącą strukturą za pomocą kleju lub światła ultrafioletowego.
